کارشناسان کار نابلد ره به تُرکستان می برند
حامد گنجی/ایلام۵۳ – نگاهی گذرا به وضعیت نامزدهای انتخاباتی و طرح ها و برنامههای آنان و نیز اقداماتی که تاکنون انجام داده اند به وضوح آقایان قالیباف و جلیلی را از سایرین متمایز می سازد. محمدباقر قالیباف در دور اول چهاردهمین دوره انتخابات نتوانست آرای لازم را کسب کند و از رسیدن به دور دوم یا انتخاب به عنوان رئیس جمهور بعدی ایران بازماند. اما جلیلی کسی است که تمامی نگاه‌ها به او دوخته شده و باتوجه به کارنامه‌ی موفقی که داشته و برنامههای مدونی که طرح کرده میتواند کشور را از وضعیت که در آن قرار دارد، برهاند.
همگان می دانند عقبگردی که در دهه‌ی ۹۰ و توسط دولت‌های روحانی به وجود آمد، کشور را به در شرایطی قرار داد که نه تنها رشد اقتصادی منفی شد، بلکه آمارهای مختلفی نظیر، تورم، بیکاری، نقدینگی و حتی آسیب‌های اجتماعی را به حدی رساند که هم مردم سرخورده و ناراحت شدند و هم بسیاری از برنامههای توسعه‌ای کشور مغفول ماند.
دولت روحانی کشور را در وضعیتی قرار داد که مردم ایران مجبور بودند ساعت‌ها در صف کالاهای ضروری و بسته‌های معیشتی وقت و غرور خود را به خاطر بی‌کفایتی دولتی تلف کنند که دایه دار آزادی و پیشرفت و اعتدال بود. اما همین دولت آب خوردن مردم را هم به برخی قرار داد های بین المللی گره زد که ثمر چندانی نداشتند ولی متاسفانه الزام آور بودند، از حقوق مُسلّم هسته‌‌ای چشم پوشی کرده ولی چیزی گیر کشور نیامد و مردم تحت تاثیر یک رکود اقتصادی قرار گرفتند که سال‌ها نتایج آن باقی خواهد ماند.
از بی‌کفایتی همان دولت‌های دهه‌ی ۹۰ همین بس که روزی ۷۰۰ کشته‌ی کرونا، خونی را بر دست مسئولان آن دولت باقی می گذارد که هم در این دنیا و هم در آن دنیا می بایست پاسخگوی بی لیاقتی و سوءعملکرد خود باشند. آن‌ها می بایست در مقام پاسخگویی و مسئولیت پذیری باشند نه اینکه با گستاخی و وقاحتِ هرچه تمام تر، خود را مطالبه گر معرفی و جای شهید و جلاد را عوض کنند. مسئولان دولت‌های حسن روحانی که اکنون در ستادهای انتخاباتی آقای مسعود پزشکیان فعالیت دارند و به وی مشاوره می دهند و تبدیل به کارشناسان کارنابلد اون شدند، همان راهی را ادامه خواهند داد که در دولت روحانی ادامه دادند، یعنی همان راهی که مردم و کشور را در دوره‌ی درد و رنج و فلاکت گرفتار کرد.
مردم چه بخواهند و یا چه نخواهند، ادامه‌ی دولت حسن روحانی به سومین شکل خود در صورت انتخاب مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور، محقق می شود و همین عاملی است که مردم از آن هراس دارند. قطعا مردم می دانند نباید واپس‌گرایی را در پیش بگیرند چراکه سال ها کشور را در عقب‌ماندگی نگه می دارد و به همین دلیل نیز رای به پزشکیان رای به فشار اقتصادی خواهد بود.
سعید جلیلی علاوه بر تجربه، سابقه و برنامه‌هایی که دارد، می تواند کشور را به سمت افق های روشنی سوق دهند که در کشور های دیگر به تجربه‌ی یک زندگی مناسب و خوب تبدیل شده ولی در کشور ما به آرزو بدل شده است.