حامد گنجی – پایگاه خبری ایلام53 / خلیج فارس، با آب‌های آرام و مرزی مشخص، تنها یک پهنه جغرافیایی نیست. این منطقه با سابقه‌ای طولانی در تاریخ ایران، فرهنگی غنی، و جایگاهی ویژه در جغرافیای سیاسی و اقتصادی جهانی، یک نماد ملی و فرهنگی است. در سال‌های اخیر، برخی کشورها به‌ویژه کشورهای عربی حاشیه این خلیج، تلاش کرده‌اند تا نام “خلیج فارس” را تغییر دهند و آن را به “خلیج عربی” معروف کنند. این اقدام نه تنها نادیده گرفتن تاریخ دیرینه این منطقه است، بلکه تهدیدی جدی برای هویت ملی ایران و دنیای اسلامی به‌ویژه در دنیای امروز به‌شمار می‌آید. در این یادداشت، به ضرورت حفظ نام تاریخی “خلیج فارس” و تلاش برای جلوگیری از تغییر آن خواهیم پرداخت.
نام “خلیج فارس” به‌طور مستند و با شواهد تاریخی به قرون گذشته برمی‌گردد. در متون کهن یونانی، رومی و عربی، این خلیج با همین نام ذکر شده است. در کتاب‌های تاریخ و جغرافیا، همچنین در نقشه‌های قدیمی جهان، از خلیج فارس به‌عنوان مرزی مهم میان آسیای غربی و خاورمیانه یاد شده است. این نام نه تنها ارتباط تنگاتنگی با تاریخ ایران دارد بلکه نشان‌دهنده تمدن‌های مختلف و تعاملات اقتصادی و فرهنگی در طول تاریخ است.
در طول تاریخ، این منطقه مرکز مهمی برای تجارت، فرهنگ و ارتباطات بین شرق و غرب بوده است. همچنین خلیج فارس محل اسکان بسیاری از اقوام و ملت‌های مختلف بوده و در سیاست‌های جهانی همواره نقش برجسته‌ای ایفا کرده است. این تاریخ غنی از ارتباطات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی همچنان در حافظه جمعی مردم ایران و دیگر ملت‌ها باقی مانده است.
در سال‌های اخیر، برخی کشورهای عربی تلاش‌های گسترده‌ای را برای تغییر نام خلیج فارس به “خلیج عربی” آغاز کرده‌اند. این تلاش‌ها در قالب‌های مختلفی همچون انتشار نقشه‌ها، مقالات علمی و رسانه‌ای، و حتی در مجامع بین‌المللی به نمایش گذاشته شده است. دلیل اصلی این تغییرات، به گفته برخی، تلاش برای تقویت هویت عربی در منطقه است. اما این مسئله به هیچ وجه نمی‌تواند توجیه‌کننده دست‌اندازی به تاریخ و میراث یک منطقه تاریخی باشد که قرن‌ها محل زندگی و فعالیت ایرانیان بوده است.
این تغییر نام در واقع یک پروژه سیاسی است که هدف آن تلاش برای نادیده گرفتن تاریخ و فرهنگ ایران و تبدیل آن به امری کاملاً انتزاعی و جدا از هویت تاریخی آن است. ایران، به‌عنوان کشوری که همواره در قلب این خلیج قرار داشته و در آن زندگی کرده است، باید از همه ظرفیت‌های خود برای مقابله با این تحریف‌های تاریخی استفاده کند.
اگر نام خلیج فارس تغییر کند، این نه تنها به معنای تغییر یک واژه جغرافیایی است، بلکه به‌طور غیرمستقیم به‌عنوان یک تهدید برای هویت تاریخی و فرهنگی ملت ایران مطرح می‌شود. تغییر نام یک منطقه طبیعی می‌تواند به سادگی زمینه‌ساز تغییرات دیگر در مستندات تاریخی و فرهنگی بشود. در آینده، نسل‌های بعدی ممکن است از نام “خلیج فارس” به‌عنوان یک نام فراموش‌شده یاد کنند و ممکن است ندانند که این نام روزگاری نشان‌دهنده تاریخ و فرهنگ یک ملت عظیم بوده است.
این تغییرات می‌تواند از نظر سیاسی هم تبعات جدی برای روابط ایران با کشورهای همسایه و سایر کشورها به همراه داشته باشد. بسیاری از کارشناسان معتقدند که اگر چنین تغییراتی به واقعیت تبدیل شوند، این امر نه تنها در سطح منطقه‌ای بلکه در سطح جهانی هم تأثیرات منفی خواهد گذاشت.
مجامع بین‌المللی و سازمان‌های معتبر جهانی باید در برابر این نوع تغییرات نام‌ها و تحریف‌های تاریخی ایستادگی کنند. ایران در سازمان‌های مختلف جهانی همچون یونسکو، سازمان ملل متحد، و حتی در مجامع تخصصی جغرافیایی باید از حق خود برای حفظ این نام تاریخی دفاع کند. همچنین دانشگاه‌ها، مؤسسات تحقیقاتی، و رسانه‌های ایرانی باید در این راستا تلاش کنند تا آگاهی عمومی درخصوص اهمیت حفظ نام خلیج فارس افزایش یابد.
نام “خلیج فارس” یک میراث فرهنگی، تاریخی و جغرافیایی است که نمی‌توان آن را به‌راحتی تغییر داد. این نام نه تنها به ملت ایران تعلق دارد، بلکه بخشی از تاریخ تمدن بشری است. تغییر آن به “خلیج عربی” نه تنها یک گام در جهت تحریف تاریخ است، بلکه تهدیدی برای هویت ملی ایران و تلاش برای پاک کردن بخشی از تاریخ فرهنگی این سرزمین به‌شمار می‌آید. ملت ایران باید با حفظ این نام، فرهنگ و تاریخ خود را در برابر این تهدیدات حفاظت کند و به نسل‌های آینده نشان دهد که هویت ملی خود را با قدرت و استواری حفظ کرده است.
ثبت دیدگاه